Beste lezer
Onlangs zag ik een Facebook advertentie gericht naar schrijvers… met een heleboel kwade reacties erbij. Waarom was iedereen zo kwaad?
Wel, dat kwam door het product. Een pak met kaarten. De kaarten hadden de verschillende stappen van de typische verhaalstructuur die je in zowat alle populaire Hollywoodfilms ziet.
De advertentie deed uitschijnen alsof je met het pakje kaarten in de kortste keren een bestseller uit je mouw schudt. Onzin, natuurlijk. De Hollywoodverhaalstructuur is niet bepaald geheim, zoals je kunt zien.
Als dit “de magische oplossing” zou zijn… dan zou iedereen met toegang tot Google de nieuwe Stephen King worden!
Maar de mensen in de reacties ergerden zich aan iets anders. Ze vonden dat “elk verhaal daardoor hetzelfde werd” en dat er niet genoeg creativiteit was. Daar ben ik het compleet oneens mee.
Eerst en vooral is er een gigantisch misverstand van wat verhaalstructuur precies is. Het wordt opzettelijk verkeerd voorgesteld als een soort recept om een verhaal in een te steken.
Het is geen recept. Een betere vergelijking zou een “bakvorm” zijn. Het beslag moet je nog steeds zelf maken, maar je hebt tenminste iets die ervoor zorgt dat alles op de juiste plaats zit.
Laat me een voorbeeld geven.
In mijn boek is er heel wat actie. Toch is er even een luchtiger moment wanneer Alexander even onderweg stopt vlakbij een verlaten supermarkt. Dat was geen toeval.
Ik wou het probleem vermijden dat Quantum Of Solace had. Die film start met actie… en blijft maar doorgaan met actie… tot het zodanig saai wordt dat zelfs een actiefan er genoeg van heeft!
Later besefte ik dat ik daarmee per ongeluk de Hollywood verhaal structuur had gevolgd. Precies op dat punt is hun aanbeveling een stuk in te lassen dat zij “Fun And Games” noemen.
Oh ja. Vorige keer beloofde ik te vertellen over die duistere wending. Hier is het. Toen ik mijn eerste draft schreef, had ik de bedoeling mijn verhaal te eindigen waar nu pagina 190 is. Na heel wat erover na te denken, besloot ik om toch verder te schrijven.
Hoewel het wat creatiever en gewaagder zou zijn, zou het ook een minder goed gevoel nalaten. Toevallig paste mijn oplossing om verder te gaan weeral in de Hollywoodverhaalstructuur.
Wat mij betreft bestaat er een onverdiende ijdelheid omtrent zo creatief mogelijk doen. Hoe was het verhaal om te lezen en met welk gevoel blijf je achter? Daar gaat het over. Niet om een zinloze competitie om zo creatief mogelijk te doen.
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS: Volgende keer zal je ontdekken hoe Tom Cruise mijn verhaal beter maakte!