In om het even welk veld duurt het meestal een hele tijd om echt goed te worden. Het is alsof je voor het eerst een bepaalde berg probeert te beklimmen… en je nog niet echt goed weet wat de meest efficiënte aanpak is. Waarschijnlijk zal je dus veel tijd verspillen om de top te bereiken.
Maar wat als je iemand met meer ervaring kunt volgen? Je zou hem zoveel mogelijk nadoen, totdat je bovenaan bent. Niemand zou je het echt kwalijk nemen. Begrijp je wat ik bedoel? Niemand zou je ervan beschuldigen dat je niet creatief bent, omdat je hetzelfde doet wat een andere ervaren klimmer doet. Bovendien kun je later nog altijd verschillende routes testen, maar tegen die tijd heb je een beter idee van wat wel of niet werkt.
Natuurlijk bedoel ik dit niet letterlijk. Waar ik woon zijn er amper heuvels, laat staan bergen. Ik heb het over het gebruiken van rolmodellen, mensen die een bepaald niveau van succes hebben bereikt, waarvan je iets kunt bijleren. Het klassieke voorbeeld is hoe boksers o.a. Muhammad Ali bestuderen, zijn trainingsroutines proberen en z’n bewegingen nadoen.
In een eerdere nieuwsbrief had ik al eens verteld hoe ik hetzelfde idee gebruikte om mezelf beter te leren schrijven. Maar hetzelfde principe kun je voor veel meer gebruiken… en dat is gemakkelijk uit het oog te verliezen. Enkele dagen geleden besefte ik dus twee dingen. Ten eerste, dat goede thumbnails ontwerpen ontzettend belangrijk is voor het succes van een YouTube video. Ten tweede, dat ik teveel mezelf alles wou leren vanaf nul, in plaats van te kijken naar hoe succesvolle YouTubers het doen.
Mijn nieuw plan is dus om een rolmodel te kiezen met ontzettend goede thumbnails… en kijken hoe ik dezelfde principes kan toepassen voor die van mij. Daarvoor zal ik ook beter moeten worden met photoshop. Het is in elk geval wel een leerproces en YouTube vertelt je telkens of je goed bezig bent of niet.
Maar laat me even ophouden over YouTube en het terug hebben over rolmodellen. Het is namelijk een concept dat ik opnieuw en opnieuw gebruik, bij verschillende activiteiten. Mijn filosofie is om eerst eens goed het veld in kwestie te bekijken en daarna te starten door één succesvol rolmodel uit te kiezen. Meestal bestudeer ik die persoon alsof mijn leven ervan afhangt. Ik zal alles lezen dat hij heeft geschreven of over hem werd geschreven. Niet alleen dat, maar ik zal elke audiotape ervan meermaals beluisteren en elk videofragment bekijken.
Na dat een hele tijd te doen, zal hij me meestal niets meer “nieuws” kunnen vertellen. Op dat punt kijk ik naar welke rolmodellen hij had. Welke boeken las hij? Door wie werd hij geïnspireerd? Het is handig als je dat ondertussen heb bijgehouden in een notitieboekje, zodat je die mensen ook kunt opzoeken. Op basis daarvan kies ik mijn volgend rolmodel en blijf ik terug gaan en het proces herhalen, tot het weinig zin heeft om verder te gaan. Het is mijn ervaring dat je zo veel dieper begrijpt waarmee je bezig bent, dan de meesten rondom je.
De reden daarvoor is dat de meeste mensen zich beperken tot wat nieuw is. Het zorgt ervoor dat ze te vlug geïmponeerd geraken door nieuwe spelers, die vaak oude concepten gewoon in een nieuw jasje steken en doen alsof ze het zelf hebben uitgevonden. Dat zou op zich niet zo erg zijn, maar het zorgt ervoor dat je springt van het ene “shiny object” naar het andere, zonder dat je leert systematisch (en kritisch) na te denken. Natuurlijk is het cruciaal dat je ondertussen ook actie neemt, maar daarover zou ik ook een hele nieuwsbrief kunnen schrijven.
En nu over iets helemaal anders. Herinner je nog wanneer ik vertelde dat ik heel wat tijd verloor bij het editten van mijn eerste boek? Ik vermeldde toen kort dat Alan Watt een ander boek had geschreven, genaamd “The 90 Day Rewrite”. Wel, ik heb hem besteld… en na een heel lange reis over de Atlantische Oceaan heen, is het eindelijk hier aangekomen. Voorlopig heb ik het nog niet bekeken, want eerst moet mijn first draft klaar zijn!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet