Vandaag in de VJD Nieuwsbrief zal je het volgende ontdekken:
- Hoe je zo vlug mogelijk kunt starten aan jouw first draft, zonder dat je eerst twintig boeken met schrijfadvies moet lezen!
- De ene vraag die ervoor zorgt dat je blijft verder schrijven. Dit maakte een immens verschil voor mij en zorgde ervoor dat ik eindelijk een first draft in mijn handen had!
- Waarom je moet ophouden met “slechte” verhalen zomaar weg te gooien… en hoe je van een first draft naar een afgewerkt boek gaat. Dit is een van de belangrijkste onderdelen van schrijven!
Laten we eraan beginnen! Maar eerst wil je nog prettige feestdagen toewensen. Bedankt om mijn reis te volgen en ik wens je alle succes van de wereld toe voor 2021!
Paradiso
Hoeveel mensen dromen over het schrijven van een boek en hoeveel daarvan maken het echt waar?
Het is natuurlijk onmogelijk om het zeker te weten, al zou ik gokken dat minder dan 1% geraakt tot een afwerkte first draft. Er is nu eenmaal een steile leercurve en het vraagt wel wat doorzettingsvermogen. Volgens mij haken er daardoor velen af.
Maar je hoeft niet te wanhopen. Eens je een first draft vasthebt, verandert alles. Dat meen ik. Het is alsof je dagenlang doorheen een woestijn bent gestrompeld en je al een hele tijd op het punt stond om op te geven. Dan zie je een oase en krijg je terug verse moed. Je weet dat als je maar blijft verder strompelen, dat je het uiteindelijk wel haalt.
Zoals ik vorige keer heb verteld, bestaan er een heleboel methodes. Na bijna alles te proberen, ontdekte ik The 90 Day Novel van Alan Watt. Eerst klonk het op het randje van ongeloofwaardig, zeker gezien ik al heel wat beloftes had gehoord. Maar gezien ik niets te verliezen had, besloot ik om het toch eens te proberen.
Sidenote, voordat we verder gaan. Ik kan niet garanderen dat het voor jou zal werken. Dat is ook precies de reden dat ik niet onmiddellijk hierover schreef in de eerste nieuwsbrief. Misschien steeg mijn vaardigheid iedere keer ik faalde… en maakte het niet veel uit welke methode ik op dat moment had geprobeerd! Wel kan ik je vertellen dat ik ondertussen heb geprobeerd om mijn tweede verhaal te schrijven zonder voorbereiding (“pantsen”), zonder veel succes. Daarom ben ik ondertussen opnieuw teruggekeerd naar The 90 Day Novel en het werkt een stuk beter voor mij.
En we gaan terug verder…
Het eerste dat me eraan opviel, was dat hij je elke dag vertelt wat je moet doen. Dat in tegenstelling tot de vele andere methodes. Zo stelt hij je telkens vragen, waarbij je gaandeweg ontdekt waarover je verhaal gaat en wie je personages zijn. Dit is een van de belangrijkste vragen, die onder verschillende vormen terugkomt:
“Wat wil je nu eigenlijk echt vertellen met dit verhaal?”
Niet alleen schrijf je daardoor iets betekenisvols – voldoende belangrijk om er enkele maanden aan te blijven werken – maar het is ook verbonden aan wat je personages zullen meemaken en hoe ze zullen evolueren doorheen hun avontuur. Op het eind van die dertig dagen zal je dus een soort Hero’s Journey verhaalstructuur hebben uitgewerkt, waardoor je een beter idee hebt waarover je zal schrijven.
De volgende zestig dagen stel je jezelf het doel om elke dag een vast aantal woorden te schrijven, zo’n 1000 a 1500. Je zal niet alles hebben uitgewerkt op voorhand, maar dat is niet erg. Zolang je bereid bent om jezelf niet te remmen wanneer je schrijft, zal je merken dat de ideeën vanzelf wel komen.
Dus heb je dan echt een volledig afgewerkt verhaal op het einde?
Ja en neen. De titel is ergens wel misleidend. Een betere titel zou “The 90 Day First Draft” zijn, al kan ik me voorstellen dat niemand dat zou kopen, dus ik kan het hem niet kwalijk nemen. Je zal dus een rommelige kladversie hebben van je verhaal, vol met fouten en problemen.
Wat moet je nu doen? Goede vraag. Ik moet toegeven dat ik hier waarschijnlijk meer tijd verloor dan strikt noodzakelijk. Na die 90 dagen had ik een ruwe versie van het verhaal en ik probeerde het zo objectief mogelijk te lezen, alsof het van iemand anders kwam. Iedere keer vond ik problemen om te onderlijnen, samen met de bijhorende oplossingen ervoor, die ik in de marge schreef. Om een lang verhaal kort te maken, het was een proces van problemen ontdekken en oplossingen vinden.
Hier zijn enkele voorbeelden, zodat je weet waarover ik het heb:
- De slechterik was eerst een Amerikaanse zakenman. Dit werd compleet het tegenovergestelde, gezien ik het te veel een cliché vond.
- Oorspronkelijk was er geen inbraak nodig om binnen te komen in de ruimtelift. Alexander had een VR-spel gemaakt met zijn neuro waardoor hij een menigte zou manipuleren om de bewaking bij de ruimtelift te overmeesteren, waarna hij naar binnen zou sluipen. Om de timing van het boek strakker te maken en tegelijk meer spanning toe te voegen, werd dit een inbraaksequentie.
- Oorspronkelijk was het geen maanbasis, maar een maankolonie. Een volledige, verlaten stad. Helaas zorgde zoveel lege ruimte ervoor dat het verhaal al gauw tempo en spanning verloor. Ik merkte dat het een stuk spannender werd, naarmate de ruimte kleiner werd, dus het werd een maanbasis.
- In de oorspronkelijke versie waren er wel kernbommen gevallen en was de stad bovenaan volledig afgesloten met een koepel. Dat leek me eerst een goed idee, maar ik besefte dat het tot een heleboel beperkingen leidde en dat mijn personages daardoor zich niet zo gemakkelijk konden bewegen doorheen het verhaal. Dit werd al heel gauw aangepast.
- Het wapen in het verhaal was eerst iets elektronisch, waarmee het mogelijk was in iemands geest te duiken. Er zou een soort mentaal gevecht plaatsvinden tussen Alexander en de slechterik. Helaas zorgde dat voor minder spanning in het verhaal, net omdat het allemaal in een soort droomsequentie gebeurde. Hoeveel spanning heb je nog in een verhaal, wanneer de actie eigenlijk “niet echt” is? Niet veel.
- De tijdslijn van het verhaal liep oorspronkelijk over zo’n zeven dagen. Dit heb ik veranderd naar zo’n tweeënhalf dagen, zodat er meer een gevoel van dringendheid was.
Zoals je ziet is editing meer dan iets saais waar je niet aan onderuit kunt. Dit is verhaalanalyse en puzzelwerk van hoog niveau, waar je moet vinden waar je verhaal de mist ingaat en hoe je dat zal oplossen.
Het is ook mijn overtuiging dat dit een aparte vaardigheid is, net zoals draften, waarin je gaandeweg beter wordt. Volgens mij is dit trouwens het verschil tussen hoe een amateur schrijft, versus hoe een professional schrijft.
Weet je, om de een of andere reden dacht ik altijd dat auteurs alles juist hadden tijdens de eerste keer. Niemand vertelt je hoe kneedbaar een verhaal is en hoeveel beter je het kunt maken tijdens het editing ervan. Daarom moet je ook aan de verleiding weerstaan om “slechte” verhalen meteen te laten vallen. Denk eens na hoe je het beter zou kunnen maken!
Nog iets, Alan Watt heeft ook een boek geschreven over dit proces, genaamd The 90 Day Rewrite. Ik kan er je helaas nog niets over vertellen, gezien ik het de vorige keer niet heb geprobeerd (te ongeduldig). Deze keer zal ik het wel proberen, zodat mijn editingproces hopelijk wat vlugger verloopt!
En daarmee weet je alles dat je nodig hebt om aan de slag te gaan en zelf je eigen boek te schrijven, maar er is nog een groot verschil tussen “weten” en “doen”. Daarom heb ik besloten om nog één laatste deel te schrijven in deze serie, vooraleer verder te gaan naar andere onderwerpen.
De volgende keer eindigen we de reis met Paradiso Canto XXXIII, waar je het volgende zal ontdekken:
- Hoeveel tijd je echt nodig hebt om een boek te schrijven!
- De top drie redenen die je jezelf vertelt om er niet aan te beginnen… en de waarheid erover!
- Waarom het zo belangrijk is om de 80-20 regel in de gaten te houden als schrijver… zeker als je liever meer lezers wil!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Hier is mijn YouTube video van deze week! Ondertussen heb ik al 30 abonnees en werden mijn video’s in totaal al 536 keer bekeken. Feestje!