Een paar weken geleden heb ik een YouTubevideo gemaakt over Humongous Entertainment. Dat is de naam van het bedrijf dat verantwoordelijk was voor een heleboel leuke spellen uit mijn kindertijd, zoals Freddi Fish, Pajama Sam en Spy Fox. Ik had redelijk wat research gedaan voor de video, waaronder het doorlezen van de blog van de (mede)oprichter van het bedrijf destijds, Ron Gilbert. Gaandeweg kreeg ik steeds meer respect voor de man, naarmate ik las over het traject van zijn carrière en wat hij allemaal bereikt heeft. Op deze link kun je een lijst zien van alles dat hij heeft geproduceerd, maar vertrouw me dat het best wel heel wat is.
Niet alleen heeft hij een heleboel verschillende games gemaakt voor Lucasfilm Games, maar daarna maakte hij de overstap om zelf een bedrijf op te richten. Later, in 2004, heeft hij een blogpost geschreven over alles dat er bij komt kijken als je zelf een game wil maken en verkopen. Ik vond het ontzettend interessant om te lezen, vooral omdat hij geweldig diep in detail gaat. Dat soort diepgaande kennis kan je maar verkrijgen volgens mij, wanneer je het zelf hebt getrotseerd en de nodige fouten hebt gemaakt.
Zoals je weet, als je de video hebt bekeken, had hij een bepaald spel al grotendeels afgewerkt, wanneer hij een idee kreeg over hoe het allemaal nog veel beter kon. Kun je dat voorstellen? Tientallen uren steken in het maken van een spel en terug starten vanaf nul, omdat je weet dat het nog veel beter kan en moet? De moed moet je dan wel even in de schoenen zakken, al is het maar voor even. Ik vond het jammer om te ontdekken hoe het uiteindelijk verliep met zijn bedrijf. Nadat een reddende engel hem overkocht, werd die op zijn beurt opgekocht door een spreekwoordelijke piraat die, voor zover ik het zie, op zoek was naar winst op korte termijn.
Had hij het beter kunnen aanpakken met wat hij nu weet? Waarschijnlijk wel, maar het is altijd gemakkelijk praten achteraf.
Gilbert vertelde dat hij een hele tijd geleden een gesprek had met Steve Jobs, toen hij CEO van Pixar was. Blijkbaar geloofde Jobs niet dat het mogelijk was om verhalen te vertellen met games en hadden ze daarover kort een discussie. Intussen is het al meermaals bewezen dat het perfect wel mogelijk is, maar ik begrijp wel waarom Jobs dat destijds dacht, gezien hij kwam van een tijdperk waarin PONG een hoogstaand stukje innovatie was.
Wat mij betreft toont die anekdote nog maar eens dat mensen zoals Jobs mogelijks wel slim zijn, maar ze kunnen nog steeds fouten maken van tijd tot tijd. In de biografie over Jobs geschreven door Walter Isaacson kun je daarover heel wat voorbeelden lezen. Tussen eind de jaren 80 en begin de jaren 90 had hij bijvoorbeeld heel wat hoge aspiraties met NeXT, maar er ging heel wat verkeerd. Terwijl het de bedoeling was om een computer te maken en te verkopen, werd er de ene fout na de andere gemaakt. Het resultaat was dat de hardware afdeling van het bedrijf aan de kant werd geschoven en het voornamelijk nog maar ging over software.
Begrijp me niet verkeerd, hij was heel verstandig. Ik wil maar het punt maken dat zelfs verstandige mensen niet zo omnipotent zijn als ze soms wel lijken. Hij had uiteindelijk best wel geluk dat hij Pixar kon overnemen en de nodige steun kreeg van Disney om Toy Story uit te brengen. Idem voor z’n terugkeer naar Apple. Gelukkig hadden ze net een operating system nodig en stond Jobs klaar voor hen. Had Apple het destijds beter aangepakt in de jaren voordien, dan had Jobs geen kans gemaakt.
Het gaat mij erover vandaag dat we bijlange niet genoeg praten over falen. Het is alsof het gewoon een kwestie is van getalenteerd geboren te worden, de juiste opleiding te volgen en het juiste diploma te ontvangen, waarna we succesvol en foutloos door het leven gaan. Neen, je kunt pas beter worden wanneer je de ruimte hebt om fouten te maken en erdoor kunt verbeteren. Stel jezelf voor dat iedere keer je het punt van falen bereikt in een fitnessoefening, het als een “persoonlijk falen” zou ervaren en het gefrustreerd zou opgeven. Of dat je iemand ziet die het punt van falen bereikt tijdens bankdrukken en hen vertelt dat ze maar beter een andere hobby zouden kiezen. Dat klinkt nogal gek als je het zo stelt, toch is dat exact de mentaliteit van een heleboel mensen.
Laat me eindigen met de volgende quote: “You don’t have to get it right. You just have to get it moving!”
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet