Enkele dagen geleden keek ik naar De Afspraak op Canvas. Meestal hebben ze het over de actualiteit, waarvoor ze verschillende gasten uitnodigen om te komen praten. Deze keer kwam er een auteur om zijn boek te promoten, genaamd: “Het Leven En Hoe Het Te Leiden”. Ergens was ik best wel (aangenaam) verrast. Canvas komt bij mij namelijk over als het soort zender dat zichzelf net iets te ernstig neemt en geen podium zou willen geven aan iets dat zich bevindt in het nevelachtige genre van levensadvies. Dat ze het tegenwoordig wel doen valt best wel te begrijpen, gezien het genre de laatste jaren aan populariteit wint.
Iedereen wil namelijk een nog beter leven en deze boeken beloven je om te tonen hoe je dat voor elkaar krijgt. Hun krachtige titels geven de impliciete belofte mee om je hét grote geheim te vertellen tot succes, wat vooral het geval is bij Amerikaanse auteurs. Nu, zolang het gezond verstand combineert met een motiverend praatje is er niets aan de hand. Daar hebben we allemaal wel eens nood aan en het is ook de reden dat ik zelf een heleboel van dat soort boeken vroeger heb gelezen. Na hooguit zo’n drie of vier boeken te lezen, heb je het belangrijkste wel door en gaat het erover dat je het uitvoert.
Waarover gaat het uiteindelijk? Geen tijd verspillen, blijven bijleren, doelen zetten voor jezelf, slechte gewoontes afleren en ga zo maar door. Zaken die nuttig zijn om nog eens een reminder over te krijgen.
Weet je waarover ik zelf eens een self-help boek zou willen schrijven? Hoe belangrijk regelmatigheid wel niet is. Zo blijft het me verbazen hoe iedereen plots een prachtig lichaam wil, drie weken keihard traint en het daarna opgeeft. Daarmee bereik je natuurlijk niets. Hetzelfde geldt ook voor YouTube. Zo zie ik een heleboel kanalen die een betere start hebben gekregen dan ik, met meer abonnees en views, maar die het onderweg hebben opgegeven. Volgens mij speelt emotie een grote rol. Laat me uitleggen wat ik bedoel. Mijn recentste YouTubevideo heeft na één dag slechts zeven views ontvangen, een van de minder presterende video’s. Daarentegen haalde de video van de week daarvoor tweeëntwintig views op na één dag, een van de betere presterende video’s. Het zou heel gemakkelijk zijn om je te laten meevoeren op die emotionele rollercoaster en je te laten leiden door het gevoel van teleurstelling wanneer een bepaalde video niet presteert. Dat is net wat je niet mag doen.
Het gaat erover dat je een plan vindt met een kans op slagen en dat je eraan vasthoudt. Zo geloof ik er bijvoorbeeld in dat een thuisgym je veel meer een kans op slagen geeft als het gaat om fitnessdoelen, omdat je het hele jaar door blijft trainen. Hetzelfde is ook waar voor YouTube. Mijn setup is zodanig opgesteld dat ik elke week materiaal kan afleveren, zonder dat het een overdreven complexe opdracht wordt, zoals vaak het geval is bij vloggers die clips tonen van hun dagelijks leven. Het zijn misschien wel betere video’s, maar wat maakt het uit als je het niet kan volhouden? Uiteindelijk, als je aan dat principe volhoudt, liggen de cijfers in jouw voordeel, ongeacht of het gaat over YouTube of om het even welk veld waarin je beter wil worden.
Ik zou hierover nog een heleboel meer kunnen zeggen, dus misschien schrijf ik wel eens een eigen self-help boek!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet