Een paar weken geleden keek ik, zoals de helft van België, naar het wereldkampioenschap darts. Weet je wat me eraan opviel? Tijdens één bepaalde partij was het zo ontzettend spannend, dat ik moest blijven kijken om te weten hoe het zou aflopen. Het was zelfs spannender dan een heleboel films van de laatste tijd.
Ik heb het natuurlijk over de partij tussen Van Gerwen en Cullen. Laat me even de context schetsen. Van Gerwen stond al een hele tijd aan de top in darts. Iedereen dacht dat hij gemakkelijk zou winnen van de Brit, Joe Cullen, tot de partij startte!
Cullen gooide ontzettend accuraat. Voordat we het echt volledig doorhadden, had hij al één set voorsprong op Van Gerwen. Ik moet toegeven dat ik het nog steeds niet ernstig nam. Kampioenen kunnen ook al eens pech hebben. De volgende set zal Van Gerwen wel winnen, zo dacht ik.
Dat was fout. Cullen bleef goed gooien en verwierf een mooie voorsprong van 3-1. Nog één set winnen en Cullen mocht door naar de volgende ronde. Dat betekende dat Van Gerwen elke set moest winnen… en wel 3 na elkaar, als hij wou doorgaan naar de volgende ronde van het wereldkampioenschap.
Elke leg werd van levensbelang en de hele partij werd ineens bloedstollend spannend. Elke fout die Van Gerwen maakte, kon namelijk catastrofale gevolgen hebben. Mijn hartslag steeg enkele slagen per minuut en ik bleef gekluisterd aan mijn televisie tot het einde, wanneer Van Gerwen op miraculeuze wijze toch nog de overwinning binnensleepte.
Misschien vind je het vreemd van me dat ik praat over darts, maar er zit een reden achter. Het is voor mij namelijk belangrijk om te begrijpen waarom bepaalde verhalen spannend zijn… en anderen niet. Hoe kun je ervoor zorgen dat iemand gekluisterd blijft verder lezen, om het einde van het verhaal te weten te komen?
Bij de dartspartij van daarnet herken ik wel een aantal elementen van succesvolle verhalen. Eentje ervan is dat er interessante personages nodig zijn. Zeg wat je wil over Van Gerwen, maar hij is een interessant personage. Hij is erg goed in wat hij doet en hij straalt een en al focus uit.
Maar dat alleen is niet genoeg. Er moet iets belangrijks op het spel staan. In dit geval was dat het wereldkampioenschap. Klinkt allemaal logisch, toch? Wel, onlangs keek ik naar Spiderman Homecoming… en ik merkte dat het wel erg lang duurde vooraleer er iets belangrijks op het spel stond. Uiteindelijk kwam het er wel, maar doordat het zo lang duurde, had de film mijn aandacht inmiddels al verloren. Zelfs de professionals maken er dus fouten in.
Het derde element, is conflict. Dat is één van de belangrijkste elementen bij het schrijven van boeiende verhalen, maar veel schrijvers begrijpen het helemaal verkeerd. Daardoor vervallen dialogen in iets dat hierop lijkt:
En ga zo maar door. Als je jezelf als eens hebt afgevraagd waarom bij zoveel slechte films er constant ruzie plaatsvindt, dan begrijp je nu de reden. Slechte schrijvers lezen in hun handboeken dat conflict noodzakelijk is voor boeiende verhalen, dus ze schrijven welles-nietes dialoog.
Dus hoe was er sprake van conflict bij de partij tussen Van Gerwen en Cullen? Heel eenvoudig. Cullen was de underdog die probeerde de voormalig wereldkampioen te verslaan. Als hij deze partij zou winnen, dan zou iedereen hem kronen tot de grote favoriet om de volgende rondes ook te winnen en wereldkampioen te worden. Hij deed alles wat hij kon om te winnen. Net als Van Gerwen.
Hier is hoe ik conflict uitleg aan mezelf: “When an unstoppable force meets an unmovable object.” Wanneer twee sterke personages compleet tegengestelde doelen proberen te bereiken… en waarbij er voor elk enorm veel op het spel staat. Niet dat het altijd per se zo extreem moet zijn, dat zeg ik niet. Wel wil ik je duidelijk maken dat hoe verder je daarvan staat, hoe minder conflict je meestal zal hebben.
Als je een echte masterclass wil in conflict schrijven, dan lees je best eens The Maltese Falcon, van Dashiell Hammett. Zalig om te lezen!
Met vriendelijke groet
Vincent J; Dancet