Beste lezer
Een van mijn favoriete misdaadreeksen is Columbo en dat komt door het hoofdpersonage. In tegenstelling tot Sherlock Holmes, is hij geen genie van buitenaardse proporties. Integendeel zelfs, hij is vaak verstrooid en slordig.
Daar kan ik best wel sympathie voor opbrengen. In elk geval, volgens mij zou de serie niet gelukt zijn zonder Peter Falk die Columbo speelde.
Een tijdje geleden bekeek ik een interview met hem uit 1999. Hij praatte met James Lipton, die voor het programma “Inside The Actors Studio” enkele van de beste interviews heeft gemaakt die ik al ooit heb gezien.
In het begin van het interview, vertelde Falk over de verschillende baantjes die hij had geprobeerd in het begin van zijn carrière. Zo probeerde hij zelfs te solliciteren bij de CIA om een geheim agent te worden, maar werd hij geweigerd omdat hij eerder bij een vakbond had gezeten waar (zogezegd) communisten inzaten. Jammer, ik had graag wel eens een slordige James Bond gezien. Of eerder Felix Leiter, in dat geval.
Tijdens een van zijn baantjes, volgde hij een cursus voor professionele acteurs, gegeven door Eva Le Gallienne. Zij had inmiddels al vele jaren ervaring als theateracteur en verscheen ooit zelfs eens op de cover van TIME Magazine.
Het probleem was dat Peter Falk geen professionele acteur was, wanneer hij zich inschreef voor de cursus. Hij had nog een baan en arriveerde dus telkens te laat. Wanneer dat voor de zoveelste keer gebeurde, maakte Le Gallienne zich eindelijk kwaad op hem.
Falk bekende dat hij eigenlijk nog een baan had en dus geen professionele acteur was. Haar reactie?
“Well, you should be. Now sit down!”
Het deed me meteen denken aan een van de vele scènes uit Columbo, wanneer hij iemand had gek gedreven door zijn slordigheid.
“You should be.” Die drie woorden hadden een ongelooflijke impact op Falk. Dezelfde dag stapte hij op van zijn baan en werd hij een professionele acteur. De rest is geschiedenis.
Behalve dat ik het een leuk verhaal vind, heb ik nog een andere reden om dit met je te delen. Ik wou je tonen hoe je soms meer impact hebt met je woorden dan je zou denken.
Hier is een compleet ander voorbeeld daarvan. Deze zomer stierf een Vlaamse regisseur: Robbe De Hert. Volgens IMDB had hij een heleboel films geregisseerd, maar heel wat voor mijn tijd. Blijkbaar was hij het meest actief tijdens de jaren 60-70-80-90.
Kort na zijn dood, toonde de VRT een interview met hem, waarin hij vertelde dat hij vroeger een tijdlang verbleef in London en grote ambities had. Op een dag vertelde iemand hem dat hij beter zou terugkeren naar België, omdat hij daar gemakkelijker een naam voor zichzelf zou kunnen maken en er meer zou uitspringen.
Of het de juiste beslissing was of niet, is niet aan mij om te oordelen. Daarvoor weet ik te weinig over hem. Wel kan ik me voorstellen dat het “wat als…” scenario heel lang in zijn hoofd bleef spelen.
Onlangs zag ik de volgende quote over iets gelijkaardigs, op de facebookpagina van een Belgische motoheldin:
“The most painful combination of two words is a simple unfinished sentence valuable for every minute of your life, every decision you made or every decision that was made for you. What if?”
En daarmee kom ik tot het punt dat ik vandaag wil maken.
Probeer de mensen rond je wat meer aan te moedigen en laat deze plek beter achter dan je het gevonden hebt. Misschien ben jij wel de volgende Le Gallienne die tegen Peter Falk de drie magische woorden zegt: “You should be.”
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Hier is de link naar het volledig interview.
https://www.youtube.com/watch?v=nOcfWlQyL3Q