Tea In The Sahara- VJD Nieuwsbrief

Het is 11u34, zaterdagochtend 5 februari, wanneer ik deze nieuwsbrief schrijf. De voorbije dagen was het de hele tijd bewolkt en het weer was ronduit deprimerend, maar nu ik even doorheen m’n raampje kijk, merk ik niets minder dan een helderblauwe hemel en een handvol wolkjes die verspreid als poeder wat voorbij zweven. Dat volgt wel min of meer met m’n eigen leven, met de opluchting dat m’n inspanningen van de voorbije weken werden beloond. Hoewel er nog een heleboel werk nog moet gebeuren, ziet het er alvast niet meer zo’n onmogelijke opdracht uit, zoals ik eerder ergens wel vreesde.

Een van de lezers van m’n nieuwsbrief vroeg zich onlangs af waarom ik eigenlijk iets erbij studeer. Er zijn een aantal manieren om daarop te antwoorden… en als je mensen geen uur lang wil bezig houden met een hele dissertatie, dan vertel je gewoon dat je het doet om wat gemakkelijker werk te vinden. Hoewel dat zeker één van de redenen is, zijn er nog een heleboel andere redenen ervoor… en het past in alles waar ik de voorbije drie a vier jaar mee bezig ben geweest.

Wat ik zoal gedaan heb? Wel, een heleboel, maar veel ervan komt neer op meer kennis en vaardigheden verzamelen, zodat ik tot meer in staat ben en waardevoller word. Als je iets waardevols kunt, waar slechts weinigen tot in staat zijn, dan wordt het leven over het algemeen een stuk gemakkelijker en gaat alles meer je richting uit. Op een bepaald punt kun je zo goed in iets worden, dat je bijna onvervangbaar wordt, denk maar aan Steve Jobs en George S Patton bijvoorbeeld. En volgens mij betekent dat niet alleen diep gaan, zoals conventionele wijsheid zegt, maar mag je gerust ook breed gaan. Bekijk daarvoor gerust eens het boek Range van David Epstein.

Wat je zal opvallen aan de biografieën van succesvolle figuren zoals Jobs en Patton, is dat ogenschijnlijk nutteloze ervaringen en studies in compleet andere velden vroeg of laat wél van pas komen. Denk maar bijvoorbeeld aan hoe Jobs een les bijwoonde over lettertypes en die kennis later inzette om z’n computer nog beter te maken dan de concurrentie. Als hij die klas niet had bijgewoond, dan was hij waarschijnlijk niet eens op het idee gekomen om dat te doen. Net hetzelfde met z’n Zen invloeden… en hoe dat hem op het idee bracht om alles wat eenvoudiger te maken, in plaats van de typische neiging in de computerindustrie om telkens meer en meer knopjes toe te voegen overal.

Aan dat laatste wil ik iets toevoegen. Soms hoor je wel eens het argument dat het tegenwoordig niet meer nodig is om iets te kennen, want je kunt het toch allemaal terugvinden op Google en YouTube. En tot een bepaald punt zou je deze mensen wel gelijk kunnen geven. Stel dat het gaat over een bepaalde ingewikkelde formule die je nodig hebt, maar je even niet kunt herinneren en je zoekt het even op bij Google. Het probleem ontstaat echter wanneer Google en YouTube als een excuus wordt ingezet, als een soort carte blanche om nooit nog iets bij te leren.

Wel, als je nog nooit een bepaald idee of concept hebt gezien, dan weet je zelf niet eens welke vragen die je jezelf had moeten stellen in een situatie. Om een term van de psychologie te gebruiken, dan ben je onbewust incompetent. Dat betekent dat je niet eens weet hoe weinig je weet. En geloof me maar, we zijn allemaal onbewust incompetent over een heleboel verschillende zaken.

Oké, maar laat ons eens terugkeren naar ons onderwerp. Een andere belangrijke reden is gewoon omdat ik het interessant vind. Juist, je kunt dan wel even op je tanden bijten en een inspanning leveren om iets te bereiken, maar zonder een basis van interesse blijf je zoiets niet erg lang volhouden. Wanneer ik bijvoorbeeld biografieën lees, dan is het deels omdat ik hoop om er iets nuttigs uit te halen, maar ook omdat het fijn is om te lezen. Momenteel ben ik trouwens bezig met een biografie over Eisenhower, die ook lange tijd bevriend was met Patton – maar wel iemand met een compleet andere persoonlijkheid. Ik ben nog maar net gestart ermee, maar verwacht dat hij ook af en toe hier zal verschijnen.

Met vriendelijke groet

Vincent J. Dancet

PS Ik ben opnieuw op YouTube. Hier zie je m’n nieuwste interview, deze keer met Emmelie Arents:

Leave a Reply