One Vision – VJD Nieuwsbrief

Laat me je eens een verhaal vertellen. Tijdens de zomer van 2020, na een hele tijd non-stop ervoor te werken, kwam mijn eerste boek uit… en toen leerde ik al heel vlug dat een boek uitgeven het gemakkelijkste deel van schrijven is. Vergelijk het een beetje met het paradox van Schrödingers kat, maar dan deze keer “Schrödingers boek”, waarbij het niet veel uitmaakt dat je iets hebt geschreven, als niemand erover weet. Af en toe plaatste ik dus iets op Facebook, zoals een uitnodiging naar mijn Facebookpagina, een link naar een blogpost, een link naar een van mijn YouTubevideo’s en ga zo maar door. Een aantal van m’n vrienden waren ontzettend behulpzaam, door die berichten te “liken”, waardoor het algoritme het meer zou verspreiden – wat ik trouwens zeker apprecieerde.

Maar, zoals je al ziet aankomen, was er ook een negatieve kant aan heel deze leerervaring. Ik besefte namelijk dat iemand waarmee ik dacht goed overeen te komen – laten we haar “de voormalige vriendin” noemen, alles wat ik postte gewoon straal negeerde. Dat vond ik eerst best wel vreemd, zeker omdat het omgekeerd absoluut niet het geval was. Dus ik besloot op onderzoek te gaan. Ik doorzocht alles wat ik ooit had gepost – niet zo heel veel berichten gelukkig – en bekeek de likes. Bleek dat ze gedurende al die jaren misschien één of twee keer iets had geliket. Dat zette me aan het denken. Kreeg ze m’n berichten gewoon niet te zien door het algoritme? Of was er meer aan de hand? Of nam ik heel dit gedoe gewoon te persoonlijk? Hé, ik ben mezelf er perfect bewust van hoe dit allemaal klinkt… en er is meer in de wereld dan “likes”, dus ik besloot om de hele kwestie te laten vallen.

Een beetje later probeerde ik om iemand anders een duwtje in de rug te geven die we beide kenden. Via een privébericht vroeg ik de voormalige vriendin om mee te helpen, door te abonneren op het kanaal van de persoon in kwestie. Het hield letterlijk niets meer in dan gewoon op een knop drukken. Ik wachtte dus vol ongeduld af, maar na een twee a drietal dagen wachten, wist ik genoeg en had ik mijn les geleerd.

Hier is de les: “Some do… and some don’t!”

Wat dat precies betekent? Eenvoudig gesteld betekent het dat je nu eenmaal niet op iedereen kunt rekenen, ongeacht waarover het gaat. Of het nu gaat over jou persoonlijk te helpen, anderen te helpen… of zelfs zichzelf te helpen, voor sommigen is het letterlijk allemaal teveel gevraagd. Ik zou je aanraden om jezelf er niet aan te ergeren… en zeker niet om het gedrag proberen te analyseren. Neem gewoon de slimme aanpak en zodra je zoiets meemaakt, zeg dan eens tegen jezelf, “Some do… and some don’t!” Voortaan weet je dus precies in welke categorie je dat soort mensen moet plaatsen… en eerlijk gezegd, ik ben ze liever kwijt dan rijk.

Maar laten we eens een positieve draai geven aan deze nieuwsbrief, want hoe zeldzaam dan ook, af en toe vind je iemand die behoort tot de “Some do…” categorie van dat zinnetje. Deze mensen zijn absolute “go getters” en “achievers”. Als ze iets willen bereiken, dan stoppen ze niet tot het hen gelukt is. Als je hen vertelt welke boeken ze moeten lezen om iets beter te begrijpen, dan lezen ze alle boeken die je aanraadt en gaan ze zelf nog een paar stappen verder.

Ik herinner me dat ik les gaf aan iemand uit een sportrichting. Terloops vertelde ik hem dat ik vroeger redelijk wat “draaiende” sit-ups deed, tot ik op een gegeven moment 1200 na elkaar kon tijdens dezelfde sessie. Natuurlijk maakte ik hem duidelijk dat het niet per se zo indrukwekkend is als het klinkt, meer een kwestie van geduld dan wat anders… en dat ik het niet per se zou aanraden. Maar tot mijn verbazing geraakte die jongen ontzettend geïnspireerd door dat specifieke getal. Het was alsof niemand hem ooit had verteld dat het zelfs mogelijk was om 1200 sit-ups na elkaar te doen. Maar van zodra hij wist dat het mogelijk was, deed hij alles eraan om het ook te kunnen. Wel, hij stelde een trainingsschema op en in een kwestie van een handvol weken bereikte hij z’n doel en deed hij 1200 sit-ups in dezelfde sessie.

Niet alleen was ik ontzettend fier dat hij het nodige doorzettingsvermogen had getoond om z’n doel te bereiken, maar die dag keerde ik zelf ook heel tevreden naar huis. Ik heb een handvol van dit soort verhalen verzameld, maar ik zou er een stuk meer willen… en zonder het te plannen is dat stilaan het doel geworden van deze wekelijkse nieuwsbrief. Gezien ik onlangs iets heb gelezen omtrent mission statements, lijkt het me dus een mooi moment om eens de tijd te nemen om duidelijk vertellen waar deze nieuwsbrief voor staat, voor wie het geschreven wordt en wat mijn doel ermee is.

Eerst en vooral, deze wekelijkse nieuwsbrief is voor iedereen die behoort tot de “Some do..” categorie van daarjuist. Dit is voor iedereen die zichzelf beschouwt als een levenslange student, intens nieuwsgierig is… en niet tevreden is met “net genoeg” te bereiken in het leven. Dit is voor de vijf percent die de drang voelt om zichzelf constant iets nieuws bij te leren, terwijl de meerderheid liever druk discussieert over zaken waar ze geen enkele controle over hebben. Voortaan schrijf ik vooral voor deze groep en dat wou ik echt eens duidelijk maken, want ik merk dat ik mezelf al een tijdje rem en bepaalde onderwerpen niet geweldig diep bespreek, uit bezorgdheid dat ik daarmee de aandacht zou verliezen van Jan Met De Pet, die vooral op zoek is naar entertainment.

Als je dus tot de “Some do…” groep behoort: welkom. Mijn doel is dat je hier een kijkje krijgt in mijn gedachten, me ziet reflecteren en nadenken… en hopelijk dat ik jou op goede ideeën breng, waarmee je iets doet. Want uiteindelijk wil ik meer van hetzelfde soort positieve verhalen verzamelen, als ik je daarnet over vertelde. Dat zou deze nieuwsbrief voor mij absoluut de moeite waard maken.

Met vriendelijke groet

Vincent J. Dancet

PS Mijn nieuwste video is deze week met Morgan Blade!