Een aantal dagen geleden bekeek ik een documentaire over AI. Het schepte min of meer een doembeeld, met computerprogramma’s die exponentieel slimmer zouden worden, tot het punt van zelf te kunnen nadenken. Ze hadden het onder andere over de implicaties op het vlak van privacy en hoe autoritaire regimes AI zouden kunnen inzetten om hun burgers onder controle te houden – wat eigenlijk nu al gebeurt in China. Helaas valt daar specifiek weinig aan te doen en zelfs zonder AI vinden dictaturen wel manieren om hetzelfde te bereiken, kijk maar naar de DDR vroeger.
Meer interessant en mogelijks verontrustend, waren de mogelijke implicaties op economisch vlak. Het deed me denken aan de Industriële Revolutie, wanneer de eerste machines werden uitgevonden. Vanaf dan werd hetzelfde werk vlugger en goedkoper verricht dan de traditionele handenarbeid, waardoor het geld niet meer dezelfde richting uitstroomde en een heleboel mensen naar ander werk mochten zoeken. Het was een onvermijdbare evolutie als je erover nadenkt. Bepaalde manuele taken die heel repetitief waren, of waar uitzonderlijk veel kracht voor nodig was, werden vervangen door machines.
Bepaalde denkers uit die tijd beelden zich in dat niemand nog zou moeten werken, gezien machines alles voor ons zouden doen. We zouden gewoon kunnen verder leven in een soort utopie en alles zou voor ons geregeld worden. Andere denkers projecteerden dan weer complete doemvisies. Wat je daaruit kunt leren denk ik, is dat extreme toekomstvoorspellingen zelden waar komen, zeker als iemand iets extreems zoals een utopie of een dystopie voorspelt. Wees dus skeptisch tegenover beide kanten, zelfs als het bijvoorbeeld komt van iemand zoals Elon Musk.
Uit het boek Range van David Epstein leerde ik hoe belangrijk het is om te denken met metaforen – denk maar aan hoe wetenschappers nieuwe concepten ontdekten door eenvoudige vergelijkingen te maken. Als het dus gaat over de gevolgen van de komende AI Revolutie, lijkt het me dus logisch om te kijken naar de uitkomst van de Industriële Revolutie. Alle intellectueel repetitieve jobs zouden dus wel eens in het gedrang kunnen komen op lange termijn, maar dat zou evengoed ook wel eens het geval kunnen zijn voor jobs waar wat meer denkwerk erbij komt. Het idee van eenmaal iets te studeren in je jeugd en het daarna veertig jaar lang blijven uit oefenen zonder problemen, wordt waarschijnlijk verleden tijd – ongeacht hoe chique de universiteit of jobtitel in kwestie.
En dat lijkt dan weer eerder dystopisch, dus laat me een klein beetje utopie eraan toevoegen. Steve Jobs vertelde eens in een interview hoe hij de computer zag als de fiets van de hersenen, een hulpmiddel waarmee je meer kunt bereiken met een stuk minder inspanning. Ik vond het wel een leuke vergelijking… en toch ontbrak er nog iets aan die vergelijking naar mijn gevoel. Hoe goed computers ook waren tot nu toe, er was vaak best wel veel eigen input en denkwerk nodig.
Hier is een concreet voorbeeld. Wanneer ik met Adobe Premiere een video bewerk, dan moet ik zelf alle stiltes en euhs eruit knippen, wat eigenlijk veel te tijdrovend is. Een slimme AI daarentegen zou na een tijdje wel doorhebben wat ik precies wil bereiken en dan zou ik met één muisklik mijn hele video kunnen bewerken, in plaats van er uren aan te besteden. En zo zijn er nog een heleboel taken waar computers momenteel bijlange niet zo automatisch en gemakkelijk aanvoelen als ze eigenlijk zouden moeten zijn. Wie weet wordt AI in de toekomst dus wel de fiets van de hersenen waar Jobs over droomde?
Mijn voorspellingen? Creativiteit, langetermijnvisie en de juiste vragen stellen zal belangrijker worden naar de toekomst toe, net als het opbouwen van een sterke personal branding en de juiste connecties verzamelen. Best wel ironisch hoe de komst van AI er wel eens voor zou kunnen zorgen dat het menselijk element een stuk belangrijker wordt. Hoe dan ook, je kunt leven in angst voor vernieuwing en verandering, of je kunt het recht in de ogen kijken en beslissen wat de beste manier is om ermee om te gaan. Dat is volledig jouw keuze!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Hier is mijn interview met Filip Bastien: