Vorige dinsdag overleed de komiek Norm Macdonald. Zelf heb ik hem maar een paar jaar geleden toevallig ontdekt via YouTube, dankzij iemand die één van z’n grapjes analyseerde. Het ging over de Moth Joke die hij vertelde bij talkshow host Conan O’Brien. Als je het oppervlakkig bekijkt, dan zie je enkel maar een komiek die een overdreven lang verhaal brengt, met een punchline die uiteindelijk niet de moeite waard blijkt. Wel, dat was net de grap.
Naarmate ik meer en meer Norm Macdonald begon te bekijken, besefte ik dat hij een meester was van zowel delivery als timing bij het vertellen van een grap. Hij wist dus heel goed wat de verwachtingen waren bij het publiek, welk ritme ze gewoon waren van hun comedy en wanneer ze de punchline ongeveer verwachtten. En er zijn voldoende voorbeelden van Norm die op een gewone manier moppen vertelt, maar dat was hier niet het geval. Dankzij het lange verhaal in de Moth Joke bouwt hij de hele tijd de spanning op, tot het niet meer te houden is… en dan pas levert hij de punchline. Het vergt stalen zenuwen om zoiets te doen op live televisie, bij een van ‘s werelds meest bekeken talkshows, net omdat er een grote kans is dat het niet werkt.
Norm zou later toegeven dat de mop geïmproviseerd was. Na een paar minuten te praten met Conan, kreeg hij onverwachts te horen dat hij nog vijf minuten langer mocht blijven. Daar had hij natuurlijk niet op voorbereid, wat leidde tot de Moth Joke. Je merkt trouwens dat het geïmproviseerd is aan het verhaal van de Moth Joke zelf, duidelijk geïnspireerd op de (typerende) deprimerende verhalen uit Russische literatuur die hij waarschijnlijk toen aan het lezen was. Dat klopt allemaal dan wel, maar laat ons eerlijk zijn, Norm had tientallen jaren ervaring in standup comedy en hij had gerust wel enkele andere (wel goed voorbereide) mopjes in z’n achterzak zitten die hij kon ingezet hebben. Dat maakt het hele verhaal voor mij net weer iets interessanter, dat hij besloot om toch het risico te nemen iets te improviseren.
Na die ene video bekeek ik steeds meer materiaal van Norm Macdonald en gaandeweg groeide mijn respect voor hem. Ik was niet per se fan van elke mop die hij vertelde, maar ik zag dat hij een serieuze student van z’n vak was en continu bleef oefenen. Op z’n oude podcast zie je trouwens hoe hij nieuw materiaal uitprobeerde tegenover andere komieken en dan merk je dat niet elke mop meteen werkt. Andere keren keerde hij terug bij Conan en zag je hoe hij eens de stijl van een komiek zoals Rodney Dangerfield uitprobeerde (of een eerbetoon eraan bracht, het is maar hoe je het bekijkt).
Van wat ik ervan begrijp, wist hij al een heel tijdje dat z’n tijd er zat aan te komen, namelijk een goede tien jaar. Ondertussen hield hij het gewoon voor zichzelf en bleef hij doen wat hij graag deed. Het doet me een beetje denken aan de situatie met enkele andere bekende figuren uit het verleden en hoe ze omgingen met het feit dat ze lang op voorhand wisten dat hun dagen geteld waren, denk maar aan Freddie Mercury en Steve Jobs. Allemaal compleet verschillende figuren natuurlijk, maar ik denk wel dat je er uit kunt leren dat ze net meer verschillende dingen uitprobeerden – in plaats van weg te kwijnen – en zoveel mogelijk van genoten van wat het leven hen te bieden had. Dus… wat doe je hier nog? Ga en ontdek de wereld, vooruit!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Ik wil nog één iets zeggen. Norm Macdonald was bij momenten controversieel en ik ben niet per se fan van elke opmerking die hij ooit heeft gemaakt. Hij hield geen blad voor de mond over zowat elk mogelijk onderwerp en die onvoorspelbaarheid maakte hem net zo interessant. Als iemand iets interessants te bieden heeft, geniet en leer er dan van, zelfs als hij of zij toevallig een andere mening heeft op bijvoorbeeld politiek of religieus vlak. Ik vind het trouwens niet verstandig om je leven (of je emoties) teveel te laten leiden door politiek, want laat dat net de reden zijn waarom politici het hele jaar door zoveel lawaai blijven maken, zowel in het nieuws als op sociale media. Loop niet in de val van te leven in de hoop dat de juiste politicus op het toneel zal verschijnen, aan de macht komt en dat dan je leven magisch zal verbeteren. Hé, als het toch gebeurt, geweldig, maar blijf niet wachten. Neem zelf je leven handen. Wat als je nog maar tien jaar zou leven, wat zou jij dan allemaal nog willen proberen?
PPS Hier zijn twee schrijfsters met enkele nuttige tips waarmee je betere foto’s zal trekken: