Beste lezer
Wat is er gezelliger dan op een regenachtige namiddag in de zetel te kruipen en nog eens te kijken naar The Wizard Of Oz? Het raakt een gevoelige snaar bij zo goed als iedereen die het bekijkt.
Vergis je niet. Als je mij zou dwingen om een top tien te noteren van de allerbeste films ooit, dan moet dit erbij. Het verhaal zit een stuk beter in elkaar dan je zou denken. Laat het me je bewijzen.
Voor mij is een van de mooiste momenten wanneer Dorothy “Somewhere Over The Rainbow” zingt.
Het gaat over het verlangen naar een betere plaats, waar er geen problemen zijn en je dromen werkelijkheid worden. Iedereen vindt het een leuk moment, want het is een universeel verlangen. We maken het allemaal wel eens mee.
Wanneer Dorothy aankomt in The Land Of Oz lijkt het erop dat haar wens in vervulling ging. Die illusie wordt verbroken wanneer ze The Wicked Witch Of The West ontmoet… waarna ze beseft dat ze beter vlug terug naar huis gaat.
Iets gelijkaardig gebeurt met de drie bondgenoten die ze oppikt. Elk van hen gelooft dat ze “iets” tekort komen en dat ze zichzelf daarom ongelukkig voelen. Dat was de reden dat ze samen naar The Wizard Of Oz gaan, als je het nog herinnert.
En wat krijgen ze op het einde van The Wizard Of Oz? Voorwerpen die enkel een symbolische waarde hebben. Waarom? Omdat ze alle drie alles al bezaten om zichzelf gelukkig te voelen.
Is dat niet een mooi metafoor voor iets dat velen van ons overkomt?
Er is nog zoveel meer waar ik het over zou kunnen hebben. Hoe de film de Hero’s Journey verhaalstructuur gebruikt. Hoe positieve en negatieve emoties worden afgewisseld zodat het nooit te eentonig aanvoelt. Hoe de heks de rode zandloper gebruikt en het daardoor een stuk spannender wordt naar het einde toe.
Niets hiervan is toevallig. Het kost tijd en moeite om een verhaal net goed te krijgen. Meer dan je zou denken. Dat ontdekte ik vooral bij het schrijven van het geheim van de kristallen maanbasis. Later vertel ik wel eens over de verschillende tussenversies van het boek.
De ironie ontgaat me trouwens niet dat ik – en andere schrijvers -gemakkelijk in de verleiding kunnen komen om dezelfde fout te begaan als Dorothy en haar drie vrienden.
Daarom vind ik het belangrijk om te genieten van het proces. Je kunt niet geloven hoe leuk het is om een eerste draft te schrijven en je verbeeldingsvermogen de vrij loop te laten. En dat is precies wat ik zal doen na deze nieuwsbrief te schrijven!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Volgende keer heb ik het over hoe een Ierse schrijver zijn (jeugd)boeken zo verslavend maakte… dat zijn fans zelfs na een saga van 12 boeken nog steeds niet genoeg hadden. Tot dan!