Is het je al opgevallen hoeveel deze nieuwsbrief veranderd is? In het begin praatte ik enkel maar over schrijven en films, maar nu lijkt het alsof mijn onderwerpen compleet veranderd zijn. Daar is een goede reden voor. Laat me je even achter de schermen nemen en uitleggen hoe die evolutie verliep en waarom. De eerste paar nieuwsbrieven gingen vooral over mijn boek, wat nogal logisch was, gezien het nog maar net was uitgekomen. Natuurlijk kon ik niet daarover blijven praten, dus ik verlegde mijn aandacht naar onderwerpen zoals films en auteurs.
Het idee was om elke nieuwsbrief als een soort artikel te schrijven, met een hele hoop interessante feiten. Mijn hoop was om daarmee een breed publiek aan te spreken en tegelijk regelmatig in contact te blijven met iedereen die m’n boek had gekocht. Het was zeker geen slecht idee, maar het researchen en schrijven ervan nam meer tijd in beslag dan je zou denken. Kijk daarvoor maar naar de nieuwsbrief over Bram Stoker.
Rond diezelfde tijd besefte ik meer en meer dat het niets zou worden met Facebook en dat ik een YouTubekanaal moest starten. Dat kondigde ik dan ook aan in oktober van 2020, met de nieuwsbrief “Hier Is Jouw Rit Naar De Toekomst“. En hoewel ik een handvol filmpjes al op voorhand had gemaakt, verloor ik die voorsprong na een tijdje. Destijds plaatste ik telkens videoclips van films en series in mijn video’s, waardoor het maken van een filmpje gewoon uren en uren in beslag nam.
En hoe zat het ondertussen met de nieuwsbrief? Die schreef ik stilaan steeds meer op zaterdagavond, als een moment van ontspanning, nadat het me weeral gelukt was om een YouTubevideo af te leveren. Daardoor veranderde dan ook de inhoud waarover ik schreef. De ene keer kreeg je dan ook iets motiverend, de andere keer ging het bijvoorbeeld over mijn bedenkingen bij Instagram. Het werd meer deel van mezelf en mijn persoonlijke gedachten, in plaats van een berekende poging om een bepaald publiek aan te spreken.
De lengte veranderde ook merkelijk. Mijn eerste nieuwsbrieven waren opzettelijk aan de korte kant, zodat ik zoveel mogelijk mensen kon aanspreken. Opnieuw, in principe geen slecht idee. Toch merkte ik, bij het herlezen van nieuwsbrieven, dat m’n lezers onvoldoende tijd kregen om zichzelf te verliezen in m’n tekst. Het is alsof een feestje nog maar net op gang komt en je al naar huis moet. Daar ben je niets mee, hé. Mijn nieuwe regel werd om de nodige tijd te nemen om te vertellen wat ik echt wou vertellen. Niets meer en niets minder.
Zelfs mijn titels veranderden. Geen slimme pogingen meer om iemand te overhalen om dan toch maar te klikken en te lezen. Of je het leest of niet leest? Daarover beslis je zelf wel. Mijn poging om de perfecte titel te bedenken om nieuwsgierigheid te stimuleren zal daar weinig aan veranderen. Of je bent het soort persoon die interesse heeft in hoe je beter schrijft, hoe je jezelf nieuwe vaardigheden bijleert, hoe je YouTube het best aanpakt, promotie voeren… of je bent het niet. Nogmaals, niets wat ik doe, zal daar iets aan veranderen.
Wel, de laatste tijd heb ik dezelfde bedenkingen over mijn YouTubekanaal. Mijn onderwerpen tot nu toe waren allemaal gericht op een redelijk breed publiek, gewoon omdat het de logische keuze leek. Als je een boek wil promoten aan een publiek, dan lijkt het een goed idee dat je een publiek hebt met interesse in verhalen. Het probleem daarmee, is dat deze mensen niet rondlopen met een brandende passie voor het onderwerp, die elke seconde uitbekijken en niet kunnen wachten op de video van volgende week. Bovendien wil ik video’s die de moeite waard zijn om te herbekijken en dat vraagt iets anders dan entertainment met enkele interessante wist-je-datjes. Kortom, tijd voor mij om stilaan een nieuwe aanpak uit te proberen!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet
PS Hier is een interview met schrijfster en redacteur Anya van der Gracht. Ze praat over wat ze heeft meegemaakt tijdens haar leven en geeft ook enkele nuttige tips voor schrijvers.