Vorige maandag (op 19 april) ben ik 29 jaar oud geworden. Natuurlijk besef ik wel dat er eigenlijk niet veel is veranderd. Gezien ik elke 24 uur welgeteld één dag ouder word, moest het er ooit wel van komen. Toch moet ik toegeven dat ik er even van schrok. Negenentwintig? Nog één jaar te gaan… en dan ben ik dertig jaar oud. Bovendien vonden zowel mijn achtentwintigste als mijn negenentwintigste verjaardag plaats tijdens deze vervelende pandemie. Ik wil maar zeggen dat het leven razendsnel voorbij raast en dit het laatste jaar is dat ik mezelf nog een twintiger mag noemen. Misschien dus wel eens een mooi moment om te reflecteren.
Als tiener had ik wel een heleboel overdreven grote dromen, maar onderschatte ik mezelf dan weer op andere vlakken. Wereldkampioen worden in een of andere sport met een kimono zal er waarschijnlijk wel niet meer inzitten, maar voor de rest heb ik het lang zo slecht nog niet gedaan. Zo was ik vroeger vaak zenuwachtig bij het spreken voor groepen, terwijl ik exact daarmee mijn kost tegenwoordig verdien, als leerkracht. Daarnaast is er natuurlijk het boek dat ik heb geschreven, mijn wekelijkse YouTubevideo en mijn nieuwsbrief. Niets daarvan had ik kunnen voorspellen zo’n tien jaar geleden.
Hoe de komende jaren er zullen uitzien, zou ik je dus absoluut niet kunnen vertellen – al heb ik natuurlijk een heleboel verreikende dromen die ik mooi voor mezelf hou. Of er daarvan iets zal waar worden? Wie zal het zeggen. Onlangs las ik het boek Range van David Epstein. Daaruit bleef me vooral bij dat het geen slecht idee is om veel mee te maken en uit te proberen, zeker als je jezelf beter wil leren kennen en iets innovatiefs wil creëren.
Denk maar aan hoe Steve Jobs erin slaagde om kennis uit een heleboel verschillende velden op een succesvolle manier te verenigen, zonder per se alles te hoeven weten over één onderwerp. Een mooi voorbeeld daarvan is hoe hij een les typografie eens toevallig had bijgewoond. Hier is wat hij daarover zei: “If I had never dropped in on that single course in college, the Mac would have never had multiple typefaces or proportionally spaced fonts.” Niet dat ik je aanraad om hem volledig na te apen uiteraard, want hij was bij momenten nogal onuitstaanbaar om mee samen te werken naar het schijnt. Toch is het geen slecht idee om – net zoals hem – nieuwsgierig in het leven te staan en een brede kennisbasis op te doen.
Laat me deze nieuwsbrief beëindigen, door te vertellen wat ik over mezelf heb geleerd in de afgelopen jaren, dat ik niet wist als jonge twintiger. Ik geniet ervan om regelmatig iets nieuws te creëren, of het nu gaat over fictie schrijven of YouTube video’s maken. Ik voel me er veel beter bij wanneer ik iets produceer in plaats van enkel maar te consumeren. Als ik zelfs nu nog steeds bijleer over mezelf, dan ben ik des te meer benieuwd naar hoe de volgende jaren er zullen uitzien. Mijn advies is dat je met dezelfde attitude de toekomst tegemoet treedt!
Met vriendelijke groet
Vincent J. Dancet